teoria niedopunktu część 1

założenia do filmu

CZYM JEST PRZESTRZEŃ ?

PRZESTRZEŃ

Przestrzeń astronomiczna, absolutna =

Wypełnienie -

Odległość -

Objętość,

Objętość sama w sobie,

Objętość jako stan istnienia.

Objętość jako stan istnienia określonego obszaru, bez jeszcze tam istniejącej materii, lub energii. W tym przypadku określony obszar nazywany jest przestrzenią.

WIDOCZNY OKREŚLONY OBSZAR, OBJĘTOŚĆ SAMA W SOBIE TO JEST WŁAŚNIE PRZESTRZEŃ

Przestrzeń jest widzialną, nie jest niczym. Skoro widzimy odległość między obiektami i to różną, zależną od miejsca umiejscowienia tych obiektów w tej przestrzeni, skoro widzimy tą różnicę to oznacza, że przestrzeń jest widzialną.

Jednak nie jest to ani mający wymiary obiekt materialny, ani żaden rodzaj energii.

Należałoby raczej powiedzieć, że nie jest to żaden obiekt materialny, rozumiejąc materię z punktu odniesienia tego co rozumiemy przez istnienie.

DWA STANY KTÓRE SĄ „NICZYM” „NIEISTNIENIEM”

Stan nieistnienia absolutnego, czyli jest to „miejsce” które nie jest jeszcze przestrzenią.

Skoro nie istnieje absolutnie, zatem nie można nazwać tego miejscem. Miejsce jest również czymś, jest ono np. punktem w jakiejś objętości, składającej się z wielu takich punktów. Stąd cudzysłów przy wyrazie „miejsce”

NIEISTNIENIE ISTNIEJĄCE

PARANOJA ?

BYNAJMNIEJ.

PRZESTRZEŃ JEST CZYMŚ W TYM RODZAJU.

STAN ISTNIENIA NIEISTNIEJĄCEGO TO PRZESTRZEŃ.

Jedyny wniosek jaki możemy z tego wysnuć to, że powinniśmy nieco inaczej rozumieć słowo istnienie. Jak się okazuje nie tylko może istnieć coś „nieistniejącego” ale należy stwierdzić, że to naprawdę istnieje, jest to tylko „niewidzialne”, a raczej należy stwierdzić, że nie widoczne i to również w cudzysłowie, zatem wyraz przeźroczyste chyba najlepiej odda rzeczywistość.

ZATEM ISTNIEJE NIEISTNIEJĄCE JEST TYLKO POZORNYM PARADOKSEM.

ZATEM CZYM JEST TO COŚ „NIEISTNIEJĄCE” ?

( chyba już nie muszę tłumaczyć dlaczego cudzysłów ).

CZYM JEST TO COŚ CO NAZYWAMY PRZESTRZENIĄ ?

Z CZEGO ONA, PRZESTRZEŃ SIĘ SKŁADA ?

Twierdzi się, że wciąż się ona ROZSZERZA i może to trwać w nieskończoność.

To oznacza iż jest ona w ZAŁOŻENIACH nieskończoną.

Napisałem w założeniach podkreślając to, bo jej końcowy, wynikający ze znaczenia tego słowa stan nie istnieje, bo ani dzisiaj, ani za dowolny odcinek czasu przestrzeń nie osiągnie go. Wciąż się będzie rozszerzać, ale apogeum nie osiągnie - SĄ TO ZATEM ZAŁOŻENIA TWÓRCY TAKIEGO ZJAWISKA. -

Z powyższego wynika, że mierząc przestrzeń w dowolnym punkcie czasu będzie ona miała wymierną wartość liczbową, skończoną wartość liczbową.

Zmierzyliśmy ją w chwili x i miała ona wtedy wartość = YY.

Odczekaliśmy powiedzmy 10 sekund i ponownie dokonaliśmy pomiaru. Wynik był inny od poprzedniego i wynosił YY+Z ale jest to wartość skończona, ściśle określona. PEWNIK – CHWILOWA WARTOŚĆ PRZESTRZENI JEST ZAWSZE WARTOŚCIĄ SKOŃCZONĄ.

Użyłem również wyrazu rozszerzać, samo zatem nasuwa się pytanie -

W CO SIĘ ROZSZERZA – CZYM TERAZ JEST TO, CO

BĘDZIE PRZESTRZENIĄ GDY ONA TAM DOTRZE ?

Z powyższego wynika, że są różnice miedzy przestrzenią, a tym co jest tam gdzie jej jeszcze niema.

Rozważając to na razie hipotetycznie, możemy używając wyobraźni stwierdzić że:

PRZESTRZEŃ JEST CZYMŚ, A JEJ BRAK NICZYM.

Tylko w tym przypadku wraca pytanie, czym jest dzisiaj to nic, skoro gdy przestrzeń tam dotrze, to stanie się czymś Konkretnie stanie się nią, przestrzenią.

Takie rozumowanie z punktu odniesienia laika, z punktu widzenia pragmatyki dziecka spowodowało rozwinięcie wyobraźni i zrozumienie, jednak nie takie jak obecne, ale konkretne, wyjaśniające czym jest to nic.

Zatem takie uporczywie wracające jak bumerang pytanie warto było zadać.

Warto było nie podporządkowywać się logice autorytetów.

Aby lepiej wyjaśnić w czym rzecz posłużę się rysunkami

Mamy to nasze coś co nazywamy przestrzenią i mamy to co z naszego punktu odniesienia jest jeszcze niczym, tego niema, to nie istnieje. CZYLI NIE MA NIC. MAMY ?

Skoro to jest nic, to tego nie mamy, wiemy że nic to nic. zatem słowo „mamy” ujmuję w cudzysłów.

W takim razie rysunek powinien wyglądać nieco inaczej - bo to nic na rysunku zajęło jakiś obszar.

Jednak pragmatyka dziecka zadaje wciąż to samo pytanie - JAK TO NIE ISTNIEJE - rozumiem że coś może nie istnieć, ale jak potem to nagle zacznie czymś być.

Jednak to stanie się tylko tym co my nazywamy przestrzenią, a ona też jest jakby „niczym”, próżnią.

Tu, taką logikę trochę przyjmujemy do wiadomości.

Jednak tylko odrobinę. bo wciąż układanka ma niewiadome -

Przestrzeń istnieje bo przecież istnieją obiekty, a między nimi jest to co nazywamy odległością, a jest to wypełnienie między obiektami, a i one same są w czymś i właśnie to wypełnienie, to coś w czym są obiekty nazywamy przestrzenią.

Skoro tak, to jednak jest różnica między przestrzenią a niczym. i znowu jesteśmy w punkcie wyjścia.

To coś, to coś nic, to jakby mur dla punktów wyznaczających granicę przestrzeni. narysujmy to.

Pragmatyka dziecka, pragmatyka z dużą wyobraźnią, bo wbrew pozorom tu niema problemu ze zrozumieniem słowa nieskończoność, ale chęć przyporządkowania tego słowa do istnienia materii, zrozumienia tego słowa z punktu jej istnienia powoduje chęć poznania szczegółów takiego istnienia i nie istnienia, tym bardziej gdy bierze się pod uwagę prawo zachowania energii.

To wszystko podpowiada. że gdzieś musi być koniec, taki hipotetyczny mur wyznaczający granicę, jednak skoro on jest to za nim też coś musi być i tak dalej i tak dalej. ( Absolutna, pełna NIESKOŃCZONOŚĆ jest NIEMOŻLIWA, jak i absolutna, pełna SKONCZONOŚĆ jest również NIEMOŻLIWA - Prawda że prawie paranoja) Wciąż jest brak odpowiedzi. brak odpowiedzi na podstawowe pytanie - czym jest miejsce które nie jest jeszcze przestrzenią, czyli czym jest miejsce którego niema i czym jest ona samą ?. Jak opisać różnicę między nimi, poza sucho podaną i niewiele wyjaśniającą informacją, że to jest, a tamtego jeszcze niema, ale będzie.

Rysunek poniżej odnosi się do powyższego tekstu.

Skoro tak to ponownie go umieśćmy

ZRÓBMY MAŁE PODSUMOWANIE.

Przestrzeń, próżnia różni się od miejsca które nazwałem - nic-

Próżnia różni się od rzeczywistego nic.

CZYLI PRZESTRZEŃ JEST CZYMŚ

Miejsce którego jeszcze nie objęła w swe posiadanie przestrzeń jest zupełnie niczym, tego nie ma.

Jednak rozszerzanie się w to nic, spowodowało trudne zrozumienie tego wszystkiego i powyższe rozważania.

One pozwalają unaocznić nam problem, pozwalają go zauważyć i jednocześnie jest to informacją, że wszystko dotyczące tego nie jest dotychczas opisane w taki sposób, aby czytelnik zrozumiał czym jest to nic i dlaczego coś , czyli przestrzeń powoduje zaistnienie miejsca którego nie było.

PRAWDA ŻE PRAWIE CUD ?

DLATEGO TEN TEKST JEST TAK OBSZERNY.

Teraz nowość, to się da zrozumieć, jednak aby tak się stało potrzebne są inne informacje. Dopiero ich poznanie i połączenie tego we wspólną całość pozwoli nam na to.

NA PYTANIE CZYM JEST PRZESTRZEŃ, A RACZEJ Z CZEGO ONA SIĘ SKŁADA, CZYM JEST TO COŚ TAJEMNICZEGO, NIE WIDZIALNEGO CO POWODUJE ZAISTNIENIE OBJĘTOŚCI SAMEJ W SOBIE I W TYM MOMENCIE STAJE SIĘ TO „WIDZIALNYM” , ALE JEDNAK W CUDZYSŁOWIE ODPOWIEDŹ W TYM ROZDZIALE NIE ZOSTAŁA PODANĄ.

JEDNAK W DALSZEJ CZĘŚCI TO STANIE SIĘ FAKTEM.

DLACZEGO NIE TERAZ ?

ABY MOC DOKŁADNIE ZROZUMIEĆ CO TO JEST PRZESTRZEŃ TRZEBA POZNAĆ INNE ELEMENTY UKŁADANKI.

DOPIERO ONE RAZEM DADZĄ PRECYZYJNĄ ODPOWIEDŹ.

Zatem chwilowo pozostawmy rozważania próżni i nicości w zawieszeniu i rozważmy inne czynniki, które mają nam pomóc w zrozumieniu tego wszystkiego.

TU DOSTĘP DO CZĘŚCI 2 .

IRENEUSZ BORYCKI

ROZDZIAŁY TEORI NIEDOPUNKTU

Strona w budowie......

teoria niedopunktu część 1